جزئیات مرگبارترین سرطانهای کشور/سونامی سرطان در ایران تایید نشد
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۱۲۵۲۲۱
معاون وزیر بهداشت گفت: آمارها نشان می‌دهد که «سونامی سرطان» در ایران رخ نداده و با اطمینان می‌توان گفت نرخ بروز سرطان در ایران حتی در مقایسه با کشورهای اروپایی که وضعیت بهتری در ثبت سرطان و همچنین پیشگیری و درمان زودهنگام دارند، هنوز پایین تر است. ۲۹ فروردين ۱۳۹۷ - ۱۰:۰۵ اجتماعی خانواده و جوانان سلامت نظرات
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، نخستین گزارش رسمی و معتبر «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت در ایران»، در مرجع مهم و معتبر جهانی «سرطان در پنج قاره جهان» سازمان بهداشت جهانی تایید شد و مورد پذیرش قرار گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این رابطه دکتر رضا ملک زاده - معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، «ثبت سرطان» را ضرورت اولیه نظام ارائه آمار سرطان در دنیا و از جمله مهمترین زیر ساختهای مورد نیاز برای استقرار برنامه کنترل سرطان دانست که نقش مهمی در طراحی و پایش برنامه‌های کنترلی سرطان از جمله ارزیابی برنامه‌های غربالگری سرطان ، پیگیری بیماران مبتلا به سرطان و ارزیابی شاخص‌های پیشآگهی و اختصاص منابع مالی و انسانی و ... دارد.
وی مرجع جهانی «ثبت سرطان در پنج قاره جهان» را نیز معتبرترین منبع جهانی در زمینه « ثبت سرطان در کشورهای مختلف دنیا» توصیف کرد و گفت: با اینکه حدود 70 درصد کل موارد سرطان در جهان، در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتد، بیشتر سیستم‌های ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت، در کشورهای توسعه یافته قرار دارند و تعداد کمی از آنها در کشورهای در حال توسعه هستند.
معاون تحقیقات وزیر بهداشت افزود: از سویی دیگر، متاسفانه اغلب سیستم‌های ثبت سرطان موجود در کشورهای درحال توسعه، با کیفیت بسیار پایینی اطلاعات لازم را جهت بررسی موارد سرطان جمعآوری می‌کنند.
ملک زاده یادآور شد: در این شرایط ، «گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران» در حالی با تلاش همسو و سه جانبه معاونت های «تحقیقات و فناوری» ، «درمان» و « بهداشت» وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با همکاری دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به عنوان مجری برنامه ثبت سرطان، اجرا ، تهیه ، و به دلیل دقت و کیفیت بالا در مرجع « ثبت سرطان در پنج قاره جهان » تایید و پذیرش شد که ثبت سرطان در ایران، تا پیش از این، همچون سایر کشورهای در حال توسعه ، همواره با محدودیت ها ، دشواری ها و نقایص فراوانی مواجه بود؛ لذا تهیه این گزارش را می‌توان گامی بسیار مهم توصیف کرد.
بروز 158 مورد سرطان در هر 100 هزار نفر در ایران
معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت در ادامه، به تشریح نتایج گزارش مهم «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران» پرداخت و گفت: این گزارش با پوشش 98 درصدی جمعیت ، آمار دقیق بروز سرطان در 30 استان کشور را برآورد و اعلام کرده است که بر اساس نتایج آن، در طول سال 93 ( زمان اجرای برنامه ثبت سرطان در استانهای مختلف ایران) 112 هزار مورد، «بروز سرطان» ثبت شده است.
وی افزود: این نتایج نشان می‌دهد متوسط نرخ بروز سرطان در ایران در هر سال، 158 مورد در هر 100هزار نفر (با در نظر گرفتن سرطان پوست) و 143 مورد در هر 100 هزار نفر (بدون درنظر گرفتن سرطانهای پوست) است.
بروز سالانه سرطان در ایران، پایین تر از متوسط دنیا
به گفته دکتر ملک زاده، ثبت این میزان بروز سرطان در ایران در حالی است که متوسط بروز سالانه سرطانها (بدون در نظر گرفتن سرطان پوست) در دنیا بر اساس گزارش مرجع جهانی «ثبت سرطان در پنج قاره جهان»، 182 در هر 100 هزار نفر و حاکی از نرخ بسیار پایین تر بروز سرطان در ایران در مقایسه با متوسط دنیاست.
نرخ پایین تر بروز سرطان در ایران در مقایسه با کشورهای اروپایی
وی افزود: مرجع جهانی «ثبت سرطان در پنج قاره جهان»، همچنین، متوسط نرخ بروز سرطان در کشورهای اروپایی را 267 در هر 100 هزار ، در برخی کشورهای اروپایی همچون انگلستان 272 در هر 100 هزار و نیز در آمریکا 318 در هر 100 هزار نفر گزارش کرده است که نشان می دهد میزان بروز سرطان در ایران در مقایسه با متوسط اروپا و برخی کشورهای پیشرفته اروپایی نیز بسیار پایین تر است.
مقایسه بروز سرطان در ایران با برخی کشورهای در حال توسعه و آسیایی
استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی تهران ، گفت: اما مقایسه وضعیت ایران با برخی کشورهای در حال توسعه در همین زمینه نیز حاکیست در حالی که نرخ بروز سالانه سرطان در ایران، 143 در هر 100 هزار نفر (بدون در نظر گرفتن سرطان پوست) است ، متوسط این نرخ در کشورهای در حال توسعه، 148 در هر 100 هزار نفر گزارش شده است.
ملک زاده یادآور شد: همچنین نگاهی به وضعیت برخی کشورهای آسیایی نشان می دهد که نرخ بروز سالانه سرطان در چین 174 در 100 هزار نفر و در ترکیه 205 در 100 هزار نفر است.
سونامی سرطان در ایران بر اساس آمار مرجع معتبر جهانی واقعیت ندارد
معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت، در ادامه تاکید کرد: همه این آمارها بخوبی نشان می‌دهند که « سونامی سرطان» به هیچ وجه در ایران رخ نداده و با اطمینان می‌توان گفت نرخ بروز سرطان در ایران حتی در مقایسه با کشورهای پیشرفته اروپایی که وضعیت بسیار بهتری در ثبت سرطان و در نتیجه پیشگیری و درمان زودهنگام دارند، هنوز پایین تر است.
سرطانهای گوارش ، همچنان در راس سرطانهای شایع در ایران
«گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران» همچنین به شایعترین سرطان ها در کشور اشاره دارد که در این رابطه دکتر ملک زاده توضیح داد: بر اساس نتایج «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران» ، پنج سرطان، جزو شایع ترین سرطانها در کشور به شمار می‌روند: « سرطان دستگاه گوارش » (معده، روده بزرگ ، مری و لوزالمعده) شایعترین سرطانها در 30 استان ایران هستند که سهم 27 درصدی از کل سرطانهای شایع را به خود اختصاص داده اند. پس از آن سرطان پستان (که عمدتا دربین زنان بروز می یابد) با اختصاص 12 درصد کل سرطانهای شایع در ایران، دومین سرطان شایع است. سرطان ریه و حنجره نیز با سهم 7.5 درصدی و سرطان کلیه، مجاری ادراری و مثانه نیز با سهم 7 درصدی از کل سرطانهای شایع، در رتبه بعدی قرار دارند.
شایعترین سرطانها در مردان
به گفته معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت، بر اساس نتایج «گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران»، بروز سالانه سرطان معده با 21.5 مورد در 100 هزار نفر، سرطان پوست با 20.5 در 100 هزار در سال، سرطان پروستات با 18.5 مورد در 100 هزار، روده بزرگ، با 16.5 مورد در 100 هزار و سرطان مثانه با 14.3 در 100 هزار شایعترین سرطانها در میان مردان ایرانی هستند.
سرطان پستان، شایعترین سرطان در زنان ایرانی
وی اعلام کرد: گزارش «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران » همچنین شایعترین سرطان بروز یافته در زنان ایرانی در هر سال را شامل سرطان پستان با 34.5 مورد در 100 هزار نفر، سرطان روده با 12 مورد در 100 هزار نفر، سرطان پوست با 11.5 مورد در 100 هزار نفر، سرطان معده با 10 مورد در 100 هزار نفر و سرطان تیروئید را با 7 مورد در هر 100 هزار نفر گزارش کرده است.
ملک زاده افزود: بر پایه نتایج گزارش ارائه شده به مرجع جهانی «سرطان در پنج قاره جهان» از «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت در ایران» ، بیشترین سرطان بروز یافته زیر سن 50 سال در بین زنان ، سرطان پستان و سپس روده بزرگ است و باقی سرطانهای شایع در میان زنان، عمدتا در سنین بالای 60 سال بروز می‌کنند.
وی تاکید کرد: میزان بالاتر بروز سرطان پستان در زنان ایرانی نسبت به سایر سرطانهای شایع در این جنس، سیاستگذاری‌ها برای پیشگیری، تشخیص و درمان زودهنگام این نوع سرطان را ضروری ساخته است که خوشبختانه می‌توان گفت نظام سلامت ایران در حال اجرای این سیاست و تلاش برای افزایش آگاهی‌های پیشگیرانه از این بیماری است.
مرگ 54 هزار ایرانی بر اثر سرطان در 2016
معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت در ادامه به گزارش «مطالعه جهانی بار سرطان در 195 کشور جهان» که توسط انستیتوی سنجش و ارزیابی سلامت دانشگاه واشینگتن انجام شده ، اشاره کرد و گفت: نتایج این گزارش حاکیست که در سال 2016، 54 هزار ایرانی بر اثر سرطان فوت کردند که این میزان مرگ، 14.9 درصد از کل مرگ‌ها (360 هزار مرگ) در این سال را شامل شده است.
به گفته وی، نتایج منتشره در این گزارش نشان داده بود که تعداد مرگ‌های ناشی از کل سرطانها در هر دو جنس در ایران از سال 1990 که معادل 22 هزار مورد بوده، به 54 هزار در 2016 رسیده و بیش از دو برابر شده است.
مرگبارترین سرطانها در ایران در سال 2016
دکتر ملک زاده همچنین یادآور شد: مرگبارترین سرطانها در ایران طی سال 2016 شامل سرطانهای معده ، ریه ، لوسمی، مری، روده بزرگ، مغز و سیستم عصبی، پستان، پروستات، کبد و لوزالمعده بوده اند.
معاون تحقیقات وزیر بهداشت در ادامه گفت: نکته مهمی که همچنین در مطالعه جهانی 2015 « بار سرطان در 195 کشور جهان» اشاره شده و واقعیت بهتری از میزان مرگ و میر ناشی از سرطان در ایران را بازگو می کند، نرخ استاندارد شده سنی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایران است که از 104 مورد در هر 100 هزار نفر جمعیت در سال 1990 به 97 مرگ در هر 100 هزار نفر در 2015 کاهش یافته است.
استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی تهران یادآور شد: علاوه برتوجه به کاهش نرخ استاندارد شده سنی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایران، موضوع مهم قابل توجه دیگر که در محاسبه دقیق این مرگ و میرها، نباید از نظر دور داشت آن است که اجرای برنامه جامع ثبت سرطان در ایران، افزایش دقت در ثبت این بیماری را به همراه داشته و از سویی دیگر، تشخیص‌های دقیق تر به واسطه توسعه خدمات آسیب شناسی، موجب انتشار گزارشهایی درباره افزایش تعداد آمار بروز سرطان طی سالهای گذشته در کشور شده است؛ همچنین رشد جمعیت و پیر شدن جمعیت در ایران، در افزایش آمارها در این گزارش ها تاثیرگذار بوده است؛ چرا که اغلب سرطانها در سنین پیری بروز می‌کنند؛ بنابراین، چنین رشدی در مرگ‌های ناشی از سرطان، به دلایل گفته شده ابدا نمی‌تواند مبنای نگرانی از رشد سرطان در کشور یا «سونامی سرطان» است.
انتهای پیام/
R1014143/P1014143/S2,18,24,1313/CT1 واژه های کاربردی مرتبط طب ایرانی طب سنتی وزارت بهداشتمنبع: تسنیم
کلیدواژه: طب ایرانی طب سنتی وزارت بهداشت طب ایرانی طب سنتی وزارت بهداشت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۲۵۲۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاست‌های صنعتی در برزیل و توصیه‌هایی برای ایران
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناروی آنا، در دو دهه اخیر، برزیل شاهد فراز و فرود مجدد سیاستگذاری صنعتی بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۴ سیاست صنعتی سه مرحله‌ای تدوین کرد، که ازجمله مهمترین خط مشی‌های ذیل آن بهره گیری فعالانه از سیاست صنعتی در جهت جلوگیری از صنعت زدایی و تلاش برای تنوع بخشی تولید، بهره گیری فعالانه از بودجه و مخارج عمومی برای تقویت زیرساخت‌ها و تحریک رشد، استفاده مؤثر از ظرفیت بانک‌های توسعه‌ای و خط مشی اعتباری برای تقویت تولید بود. با وجود این، این کشور در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰ همراه با بحران سیاسی برخی از مهمترین سیاست‌های صنعتی خود را کنار گذاشت، اگرچه این پایان سیاستگذاری صنعتی در برزیل نبود و این کشور مجدداً به اتخاذ سیاست‌های صنعتی اقدام کرده است.
دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، در گزارشی با عنوان «سیاست‌های صنعتی در کشورهای منتخب و توصیه‌هایی برای ایران ۱. سیاست‌های صنعتی در برزیل» آورده است که بدون‌تردید هیچ کشوری بدون به‌کارگیری سیاست‌های هدفمند، واقع‌بینانه و دست‌یافتنی دولت برای اصلاح ساختار اقتصادی و صنعتی از مسیر توسعه عبور نخواهد کرد. کشورها، برای صنعتی شدن سیاست‌هایی بر ساختار اقتصادی خود اعمال کردند که برخی منجر به شکست شد، اما برخی دیگر به تسریع در پیمودن مسیر توسعه انجامید.
* راه‌های تسریع توسعه صنعتی و دستیابی به اهداف رشد و توسعه
این گزارش مطرح می‌کند که آنچه فهم آن اهمیت دارد این است که تسریع توسعه صنعتی و دستیابی به اهداف رشد و توسعه، بدون برخورداری از سیاست‌های صنعتی ممکن نیست، اما نکته مهم در اینجا نوع سیاست‌هایی است که انتخاب می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، پرسش امروز دولت‌ها، نه چرایی اتخاذ سیاست صنعتی یا لزوم یا عدم لزوم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه چگونگی اتخاذ سیاست صنعتی است. آنچه موجب تمایز کشور‌هاست، نه اتخاذ یا عدم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه توفیق در اتخاذ سیاست‌های صنعتی هوشمندانه و هدفمند است.
این گزارش بیان می‌کند که با توجه به اهمیت شناسایی سیاست‌های صنعتی موفق و اتخاذ درست سیاست صنعتی، شناسایی تجربیات و شکست‌ها و دستاورد‌های سایر کشورها میتواند به بهبود سیاستگذاری کمک کند. بر این اساس، مطالعه حاضر به بررسی تجربه برزیل می‌پردازد.
* سوابق طولانی در اتخاذ سیاست‌های صنعتی کشورهای آمریکای لاتین
در این گزارش آمده است که کشورهای آمریکای لاتین و به‌ویژه برزیل، سوابق طولانی در اتخاذ سیاست‌های صنعتی دارند، این کشورها که در میانه قرن بیستم، سیاست‌های صنعتی خود را عمدتاً حول محور جایگزینی واردات و ایجاد بازار داخلی تحت حمایت برای شرکت‌های بومی سامان داده‌بودند، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با بحران‌های اقتصادی- اجتماعی گوناگونی مواجه شدند که برخی منتقدین این بحران‌ها را به‌اشتباه این کشورها در اتخاذ سیاست صنعتی نسبت می‌دادند. با وجود این، کشورهای آمریکای لاتین با عدول از سیاست‌های صنعتی مانند حمایت از صنایع پیشران، نتوانستند مسیر توسعه خود را باز یابند، این موضوع به اقبال مجدد این کشورها به سیاست صنعتی انجامید.
این گزارش توضیح می‌دهد که با توجه به احیای سیاست صنعتی در قرن بیست‌ویکم در غالب نقاط دنیا و به‌ویژه آمریکای لاتین، این گزارش بر تجربه دو دهه اخیر برزیل تمرکز کرده است. در دو دهه مذکور، برزیل شاهد فراز و فرود مجدد سیاستگذاری صنعتی بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۴ در سه مرحله سیاست‌های صنعتی را طراحی کرد که اولی، (۲۰۰۷-۲۰۰۴) در تلاش برای بازگرداندن صنعت به دستور کار سیاستگذاری و اولویت‌دادن به آن بود. دومی، (۲۰۱۱-۲۰۰۸) با عنوان برنامه توسعه مولد، تأکید بیشتری روی سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی و توسعه ظرفیت‌های صنعتی شرکت‌های پیشران داشت.
* برنامه «برزیل بزرگ»
این گزارش ادامه می‌دهد که سومی، (۲۰۱۴-۲۰۱۱) با عنوان برنامه «برزیل بزرگ» بر پشتیبانی نهادی از تولید و انتخاب بخش‌های هدف استوار بود. این سیاست‌ها علی‌رغم وقوع بحران مالی بین‌المللی (۲۰۰۸)، تا سال ۲۰۱۰ به رونق اقتصادی این کشور منجر شد. با وجود این، درحالی‌که برخی کارشناسان، آینده درخشانی را برای برزیل به‌عنوان اقتصادی نوظهور انتظار داشتند، این کشور از سال ۲۰۱۳ با چالش‌های جدی مواجه شده و در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰، همراه با سقوط دولت وقت، برخی از مهمترین سیاست‌های صنعتی خود را کنار گذاشت. این واقعه را البته می‌توان وقفه‌ای در سیاستگذاری صنعتی این کشور دانست. زیرا دولت بعدی هم در تدوین دستورکار جایگزین ناکام بود و با بازگشت به قدرت جناح حاکم در دهه ۲۰۰۰ دور تازه‌ای از سیاستگذاری صنعتی در این کشور آغاز شده است که اکنون با نام «صنعت جدید برزیل» شناخته می‌شود.
یافته‌های گزارش حاضر نشان‌می‌دهد مهمترین دلایل عدم توفیق سیاستگذاری صنعتی برزیل در دهه ۲۰۱۰ و در سومین برنامه توسعه صنعتی این کشور را می‌توان در سه محور خلاصه کرد که اولین مورد آن «آسیب‌پذیری ناشی از وابستگی به صادرات محصولات معدنی و محصولات کشاورزی» است. باوجود تلاش برزیل برای توسعه صنعتی و بهبود قدرت تولیدی، صنعت‌زدایی رخ داده در دوره آزادسازی در این کشور و نیز چرخه کالایی، مشوق صادرات محصولات معدنی و مواد خام بود که درمجموع اقتصاد برزیل را در برابر دوره‌های رکود جهانی آسیب‌پذیر ساخت. تمرکز بر تولید منابع اولیه و صنایع معدنی، نه‌تن‌ها مانع رشد مستمر و سریع، بلکه مانع سیاستگذاری موفق است.
این گزارش «کاستی‌های تمرکز بر حفظ ثبات اقتصاد کلان برای دستیابی به توسعه صنعتی» را به‌عنوان دومین دلیل برای موفق نشدن سیاستگذاری صنعتی برزیل معرفی کرده و توضیح می‌دهد که تجربه برزیل نشان‌می‌دهد باوجود همه هزینه‌هایی که این کشور برای گذار از دوره حمایت‌گرایی به آزادسازی پرداخت، این کشور عمدتاً توانست صرفاً تورم را مهار کند و در دیگر اهداف سیاستی خود از جمله ایجاد یک ساختار تولیدی پویا و با قابلیت‌های صنعتی قابل‌توجه باز ماند.
در این گزارش دیگر مورد از دلایل عدم موفقیت برزیل در صنعتی سازی را «کاستی‌های تلاش برای تشویق سرمایه‌گذاری خصوصی بدون تحلیل عمیق موانع سرمایه‌گذاری» عنوان و بیان می‌کند که در تجربه برزیل، تلاش دولت برای تحریک سرمایه‌گذاری خصوصی صرفاً با اعطای معافیت مالیاتی یا اعطای تسهیلات دنبال شد، درحالی‌که به نظر می‌رسد اگر تکیه دولت بر استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی است، دامنه تحلیل باید بسیار گسترده‌تر از صرف اعلام یک مشوق باشد.
* تجربه سیاست صنعتی برزیل
این گزارش ادامه می‌دهد که به‌صورت مشخص تجربه سیاست صنعتی برزیل، میتواند از چند جنبه مهم برای اقتصاد ایران مورد توجه قرار گیرد. اولاً توسعه صنعتی به‌ویژه توسعه صنایع ساخت‌محور بدون سیاستگذاری صنعتی فعال، ناممکن است. ثانیاً صرفنظر از اشتغال‌زایی پایین صنایع معدنی، نکته مهم‌تر اینجاست که اتکا به صنایع منبع‌محور، تاب‌آوری کشور در مقابل شوک‌های خارجی را کاهش می‌دهد. سوم اینکه تأکید بر توسعه صنعتی با اتکا به بخش خصوصی بدون در نظر گرفتن عوامل مؤثر بر تصمیمات سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، محکوم به شکست است و چهارم تجربه برزیل درباره سیاست‌های صنعتی نشان‌می‌دهد که توجه به کیفیت سیاست‌ها بالاترین درجه اهمیت را دارد. پنجمین مورد نیز مبنی بر این است که تجربه برزیل به‌ویژه در سالهای منتهی به بحران نشان‌می‌دهد که ناتوانی در تنظیم اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت توسعه صنعتی تأثیر مخربی بر نتیجه‌بخش بودن این سیاست‌ها داشت. در ایران نیز، به‌دلیل عدم تدوین استراتژی توسعه صنعتی، نه اولویت‌ها مشخص هستند، نه مسیر دستیابی به اهداف و نه هماهنگی میان اقدامات دستگاه‌ها و نهاد‌های گوناگون وجود دارد.
متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد